Amur biały, Ctenopharyngodon idella, pochodzi ze wschodniej Azji, z dużych ciepłych rzek o spokojnym nurcie. Jest roślinożerny, choć nie gardzi pokarmem zwierzęcym. Dorasta do 1,3 m i przekracza 30 kg. W Chinach podobno osiąga nawet 50 kg!.

Dość łatwo się przystosowuje nawet do wód chłodniejszych. Sprowadzony do Polski w końcu lat sześćdziesiątych, popierany w latach siedemdziesiątych, miał chronić wody przed nadmiernym zarastaniem. Obecnie stał się pospolity, a jego wpływ na środowisko wodne uważa się za szkodliwy. Największe amury łowi się w podgrzewanych wodach.

Uklejowe a,b,c. Od dluzszego czasu "zbieram" sie do napisania "czegos" obszerniejszego na temat polowu tych rybek. Moze kiedys zamierzenie sfinalizuje ale poki co - zlepek info dla mniej wtajemniczonych.

W odpowiedzi na pytania zadane do artykułu Boleń po węgiersku (i nie tylko) Laszlo Bak przesłał rysunek stosowanego zestawu i dodatkowo kilka fotek z ostatnich połowów.

W tym artykule przedstawiam jedną z najbardziej popularnych ryb w Polsce. Niedługo opiszę następne.

W tym artykule przedstawiam jedną z najbardziej popularnych ryb w Polsce. Niedługo opiszę następne.

Od pewnego czasu pokutuje wsrod wedkarzy moda "no kill", ponoc chroniaca ryby przed wytepieniem... - pozornie.

Rozstrzygnięta została klasyfikacja na Miss i Mistera wśród ryb. Tytuł Mistera przypadł w udziale pstrągowi potokowemu i chyba zasłużenie, mimo "spiskowi" jaki uknuli zwolennicy szczupaka. Ale sprawiedliwości stało się zadość i niecne zamiary miłośników szczupłego spaliły na panewce.

Biedne ryby !?
Piszę te słowa pod wrażeniem artykułu pt. „Młot na czebaczka i trawiankę” – zamieszczonych w dziale Wiadomości ekologiczne, autorstwa Jacka J. Jóźwiaka, który ukazał się w grudniowym numerze Wiadomości Wędkarskich, a także na stronach internetowych – Przepis na zabijanie - autorstwa Docia (serdecznie pozdrawiam przy okazji).

Nie ma prawdopodobnie na świecie spinningisty, który choć raz w życiu nie wybrałby się na "kropkowanego". Ilu zaś jest wśród nich takich, którym wyprawa owa nie przyniosła nic poza ubłoconymi butami i twarzą pokąsaną przez komary? Każdy z nas, osobliwie na początku swojej wędkarskiej drogi, przeżył na pewno swoje "pstrągowe Waterloo". Waterloo, którego można było uniknąć.

Dzięki wyjątkowemu sprytowi, przebiegłości, sporym rozmiarom i ogromnej sile, karpie są prawdziwym wyzwaniem nawet dla doświadczonych wędkarzy. Bardzo często ryba ta wystawia na próbę naszą pomysłowość, cierpliwość i umiejętności.

Już po króciutkim teście pod tytułem "Jaka to ryba" widać że większość z was uznała problem za banalny. Coś mi jednak mówi że aż tak banalny to on nie jest. Łatwo jest wydać wyrok o przynależności gatunkowej kiedy mamy podejrzane gatunki przed sobą. Gorzej gdy w ręku jest tylko jedna ryba a w głowie tylko ogólniki.

Chcąc poszerzyć wiedzę na temat karpia natknęłam się na nieprawdopodobny wręcz ogrom materiałów. Z wieloma miałam okazję zapoznać się po raz pierwszy, niektóre mnie nawet trochę zbulwersowały a wiele informacji było wręcz wykluczających się.

Mówiliśmy już o zmysłach suma, warto jednak na chwilę jeszcze skupić się na dwóch z nich, najważniejszych z wędkarskiego punktu widzenia - węchu i słuchu.

Tak naprawdę niewielu jest spinningistów specjalizujących się w połowie suma. Po pierwsze wymaga to specjalistycznego sprzętu, pod drugie jest sprawą żmudną, kończącą się bardzo często zejściem z łowiska na pusto. Dwa, trzy dni męczących, siłowych wymachów i przychodzi ochota rzucić w kąt ciężkie wędzisko, złapać najlżejszy spinerek i zapolować na klenie przed sumowymi główkami.

Szczupak w maju - rybą dobrą do łowienia...

I mamy wiosnę w pełni. Dłuższe i cieplejsze dni pozwalają nareszcie na coraz częstsze wypady nad wodę. Maj, większości wędkarzom, kojarzy się z jedna z najpiękniejszych ryb, żyjących w naszych wodach – linem.

Maj to chyba najpiękniejszy okres w całym roku, wiosna rozkwita pełną parą, wszystko na ziemi się zieleni, a podwodą trwa eksplozja podwodnego życia. Dla wędkarzy to czas bardzo kuszący, tym bardziej, że w maju można „zapolować” na pysznego szczupaka.

Przez całe lata skłonny byłem zgadzać się z tymi, którzy twierdzili, że jaź ma strusi żołądek i można go łowić praktycznie na wszystko. Faktycznie, potrafił uwiesić się na kiju podczas zasiadek na brzanę, czyli połknąć sporą kostkę żółtego sera namoczoną w mleku. Nabierał się też na pacynkę kaszy manny gdzieś u wylotu zastoiskowych łach, kiedy polowałem na przyrzeczne japońce. Pęczak, pszenica, konopie, chleb, ciasta, a nawet syntetyczna pasta z tubki - na każdą z tych przynęt złowił mi się jakiś jaź. "Złowił mi się" - to sformułowanie znakomicie oddaje istotę rzeczy, była to bowiem zawsze zdobycz przypadkowa, przyłów przy okazji zasiadek na inne ryby.

Wędzisko do łowienia płoci musi być lekkie, delikatne, cięte. Płoć kojarzy się przede wszystkim z finezją przepływanki. Różni się ona zasadniczo od zestawów używanych do połowu innych ryb.

Nie tylko płoć nie potrafi powstrzymać apetytu na widok błyszczącego, spinningowego cacka. Reakcja taka przytrafia się często spokojnym leszczom i krąpiom, polując na okonie nie raz zdziwieniem zdejmujemy z haka wzdręgę. Znam faceta, który twierdzi, że na świecie nie istnieją ryby spokojnego żeru, bo wszystkie są w mniejszym czy większym stopniu drapieżnikami. Osobnik ten ostatnimi czasy ugania się ze spiningiem, zawzięcie polując na uklejki, i czasami nawet odnosi sukcesy. Słyszałam też o gościu, który tą metodą łowi jelce...